Bovenaan het trapje in de muziektent zetten we twee tafeltjes.
‘Dit is ons soepproefloket,’ vind ik.
Sam stampt op het podium en slaat met zijn hand op de tafels. ‘Ja, dit lijkt echt een winkel!’
Kelly blijft rustig op een stoel staan en kijkt of haar poster goed te lezen is. “Soep van de ondergaande zon.” Oranje letters met rode en gele stippen. Sams poster met “Biesboschsoep” hangt aan de buitenkant. Die letters zijn blauw. Hij heeft er springende snoeken omheen getekend met gele vinnen. De letters van de Olmcoper soep zijn rood met geel. Dat wekt eetlust op, zegt Lars.
‘Dat kan ons groene brouwsel wel gebruiken,’ lacht Kelly. Ze schudt met haar zwarte haar en kraakt met een heksenstem: ‘Wie wil dat nou proeven? Het lijkt net verse koeienpoep.’
De brandnetelsoep-poster heb ik getekend. Die komt aan het loket, bovenaan het trapje. Ik haal nog een doek tevoorschijn met grote zwarte letters:
KOM MEEDOEN AAN DE SOEPPROEVERIJ.
‘Dit is onze “banner”.’
Er staat op dat mensen moeten “raden wat er in de soep zit”. Met ons drieën lopen we om de muziektent heen om de banner op te hangen. Meteen komen een paar brommerjongens rond de muziektent hangen zonder iets te zeggen.
Na een poos vraagt één van hen:
‘Waar zijn de soepkippen?’
‘Of zijn jullie zelf van de soep?’ Ze hebben de reclame gezien. ‘Wie verkoopt hier soep?’
En even later zegt er één zachtjes: ‘want we hebben wel trek.’
( pagina 102 )
Raas is de naam van de kleur roze in het Olmcoops. Het klinkt gek, maar het heeft alleen andere klinkers als ‘roze.’
Kleuren hebben niet overal dezelfde namen. Sommige talen bestaan maar twee namen van kleuren: rood en zwart. De rest noemen ze gewoon ‘de kleur van de lucht’ of ‘de kleur van het gras.’
Frans heeft een extra kleur paars. Daarvoor gebruiken ze een groentenaam, nl. aubergine. Fransen noemen wijnrood bordeaux. In de Verenigde Staten noemen ze wijnrode dingen burgundy. Bordeaux en Burgundy of Bourgondië zijn ook namen van plaatsen in Frankrijk.
Wist je dat alle talen met een woord voor ‘groen’ ook een woord voor ‘rood’ hebben? Maar niet alle talen met een woord voor ‘rood’ hebben een woord voor ‘groen.’ Daar kan je dus niet even snel tegen de chauffeur roepen: Groen!!!
Stel, je was geboren in een land met maar twee namen voor kleuren. Je noemt iets rood of je noemt het zwart.
Wat is daar altijd de kleur van een spijkerbroek?
En van hout?
Een spijkerbroek noem ik zwart want hij is niet dezelfde kleur als de lucht. En hout is ook zwart. Dat ziet er ook heel anders uit dan de lucht of dan het gras. Maar in sommige talen heb je maar een woord voor alles wat niet rood is en dat is zwart. Voor het andere zijn geen namen.
Misschien vind je het onhandig. Maar de Russen en de Hongaren vinden ons weer onhandig: Want wij hebben zeggen blauw. Voor lichtere tinten hebben we geen speciaal woord .
Net als de Engelsen en Fransen moeten we er dan weer bijzeggen of we licht- of donkerblauw bedoelen.. Ja, en in het Russische hebben ze daar wel twee aparte woorden voor.
Goluboy is Russisch voor ‘hemelsblauw’
en sinij ‘donkerblauw.’
In het Hongaars bestaan twee namen voor ‘rood.’
Piros is Hongaars voor ‘lichtrood’
en vörös ‘donkerrood.’
Gebruik alle kleurtjes die je hebt. Zet voor elke kleur een streepje. Schrijf achter het streepje jouw hoogstpersoonlijke kleurnaam. Bijvoorbeeld ´Iejoorgrijs´ als je een knuffel van Iejoor de ezel hebt met dezelfde kleur. Of ‘Zandvoortgeel’ voor zandkleur als jij vaak in Zandvoort naar het strand geweest bent.
Met ons vieren zwemmen we langs de oever de bocht om.
We zoeken naar het stuk eiland dat achter het dichte struikgewas ligt. Hier kruipen we aan land om even bij komen. Het is maar een klein strookje land. We gaan zitten op een plek waar een paar torretjes lopen. ‘Wantsen,’ weet Sam.
‘Eng,’ vind ik, maar Kelly vindt ze mooi.
Onder een paar bosjes zitten we beschut en kunnen we het over de vis hebben. We hebben vis gevangen. Vrijdag willen we veel vissoep maken voor in de muziektent. Dat moeten we dan wel in het geheim doen.
Lars zegt langzaam: ‘We moeten wel een eed zweren voor de geheimhouding.’ Hij kijkt ons aan. ‘Mijn broers gebruiken bloed.’
Kelly rilt. ‘Hè bah. Moet dat?’
Het kleine bramendoorntje dat vlak boven mijn hand hangt, lijkt me wel geschikt.
Ik breek het af en prik een piepklein gaatje in mijn vinger. Een dieprode druppel parelt naar boven.
‘Ai,’ roep ik en probeer alleen aan die wants te denken met dat turquoise schild.
Lars pakt mijn doorntje aan. Hij beweegt zijn hand in een korte veeg. De doorn maakt een schram op zijn knokkels. Er zit bloed aan. Kelly plukt haar eigen doorn. Ze doet Lars na.
‘Waar zitten jullie?’ horen we Diets stem in de wind. Het klinkt dichtbij.
( pagina 62 )
Schrijf me! carlijn@taalalseenjas.nl